زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
 

تفسیر عزالدین راوندی





تفسیر راوندی (تفسیر عزالدین راوندی) اثر علی بن رضا راوندی، از اعاظم علما و مفسر و ادیب و شاعر شیعی می‌باشد.


۱ - معرفی اجمالی



تفسیر راوندی (تفسیر عزالدین راوندی) اثر امام عزالدین ابوالحسن علی (زنده در ۵۸۹ ق) فرزند امام ضیاءالدین الرضا راوندی کاشانی، از اعاظم علما و مفسر و ادیب و شاعر شیعی. علوم قرآن و فنون ادب را از محضر پدرش و دیگران فراگرفت. وی کرسی تدریس را در قم به خود اختصاص داد و از مشایخ جمال الدین ابونصر المتطبب است.
تـفـسـیـر وی در یک جلد به زبان عربی و به شیوه روائی و کلامی‌ که طی تفسیرهای شیعی نقل گـردیـده و سمعانی (م ۵۶۲ ق) در الانساب یاد کرده که با مفسر ملاقات داشته و تفسیر وی را مشاهده کرده ولی در آن هنگام هنوز مشغول تالیف آن بوده است. مقدمه دیوان الامام ضیاءالدین ابی الرضا راوندی (کط - لب).
[۶] مدرس، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۴، ص۱۱.


۲ - پانویس


 
۱. شیخ حرعاملی، محمدبن حسن، امل الامل، ج۲، ص۱۶۹.    
۲. سمعانی، عبدالکریم بن محمد، الانساب، ج۶، ص۵۱.    
۳. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، طبقات اعلام الشیعه، الثقات العیون فی سادس القرون، ج۲، ص۱۹۸.    
۴. ابن معصوم، سیدعلی، الدرجات الرفیعه، ص۵۱۱.    
۵. آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن، الذریعة، ج۴، ص۲۸۲.    
۶. مدرس، محمدعلی، ریحانة الادب، ج۴، ص۱۱.
۷. نوری، میرزاحسین، خاتمة المستدرک، ۳، ص۱۰۸.    


۳ - منبع


سایت اندیشه قم، برگرفته از مقاله «تفاسیر قرن ششم»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۵/۴/۲۳.    






آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.